Pierwsza możliwość osiedlenia się Księży Sercanów w Stadnikach pojawiła się pod koniec 1928 roku. Ks. Kazimierz Wiecheć otrzymał wówczas propozycję darowizny, w skład której wchodził dom wraz z zabudowaniami gospodarczymi, ogród i grunty rolne. Ofiarodawcą był Wojciech Michalik, ojciec ks. Stanisława Michalika, sercanina. Mimo tego, że Rada Generalna wyraziła zgodę na przyjęcie darowizny i przyznała sumę 10 tysięcy lirów dla rodziny ofiarodawców, darowizna nie doszła do skutku z powodu palącej potrzeby budowy domu i kaplicy w Krakowie-Płaszowie oraz niedoboru personelu, który mógłby zrealizować plan osiedlenia się Sercanów w Stadnikach. Klerycy sercańscy po raz pierwszy pojawili się w Stadnikach na wakacjach 1940 roku. Zostały one zaplanowane przez ks. Michała Wietechę. Na stałe Sercanie przybyli do Stadnik 22 maja 1944 roku. Była to ośmioosobowa grupa nowicjuszy wraz z mistrzem nowicjatu ks. Władysławem Majką i br. Paschalisem Świdrem.