Ks. Tomasz Flak SCJ, proboszcz parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Sosnowcu-Środuli, poprowadził lutowe odnowienie miesięczne dla wspólnoty seminaryjnej.
Wspólnym mianownikiem głoszonych nauk był Jubileuszowy Rok Nadziei, który został zainaugurowany przez papieża Franciszka w Wigilię Bożego Narodzenia 2024 r.
W tym kontekście ważnym impulsem było dla nas przypomnienie, że Bóg jest zawsze pierwszy w wychodzeniu do nas z miłością, przebaczeniem, pokojem… Taki prezentuje się przed nami zarówno wisząc na krzyżu, jak i wchodząc do naszego, zbudowanego z lęku i przerażenia wieczernika.
Omawiając znajdujące się w 15. rozdziale Ewangelii wg św. Łukasza przypowieści o zagubionej owcy, zagubionej drachmie i synu marnotrawnym ks. Tomasz zwrócił uwagę na łączący je szczegół, a mianowicie liczbę „1”. „Jeden” to dla człowieka niewiele, prawie nic, ale dla Boga „jeden” oznacza wszystko. Ile wart jest jeden człowiek? W oczach Ojca jest on godny przelania Najdroższej Krwi i przebicia Serca Jego umiłowanego Syna.
W kolejnych rozważaniach ks. Tomasz zachęcał nas o dbałości o drożdże (zakwas), bez których nie będzie dobrego chleba. Niejednokrotnie podobnie jak Apostołowie martwimy się brakiem chlebów, ale istota nie leży w ich ilości, lecz w tym, czy mamy ze sobą zakwas, którym jest Jezus Chrystus. On jest gwarantem ciągłego wypieku nowego chleba zdolnego zaspokoić zarówno nasze, jak i innych ludzi tęsknoty i pragnienia.
Jubileusz jest także czasem dbałości o zwykłą codzienność, którą ks. Tomasz przyrównał do napełniania wodą kamiennych stągwi. Jezus mógł przemienić wodę w wino także dlatego, że słudzy byli posłuszni Jego słowu. Posłuszeństwo słowu Boga, które zaprasza nas do pokornej pracy w nadziei, że On uczyni to, co wielkie i po ludzku niemożliwe.
W końcu usłyszeliśmy o bardzo konkretnej miłości, która jest dowodem na nawrócone serce i otwarte na bliźniego nasze oczy. Jubileusz jest okazją do uświadomienia sobie, że Bóg karmi nas swoim miłosierdziem za pomocą drugiego człowieka. Bóg zechciał, abyśmy nie byli samowystarczalni, lecz wzajemnie od siebie zależeli, a przez to do siebie należeli.
