16 marca 2024 r. w Wyższym Seminarium Misyjnym Księży Sercanów w Stadnikach miało miejsce premierowe przedstawienie Misterium Męki Pańskiej. Na premierze obecni byli parafianie z sercańskich parafii w Węglówce, Florynce, Stadnikach oraz goście.
To już 30. rok, gdy w auli sercańskiego seminarium odgrywane są zbawcze wydarzenia naszej wiary. Po 14 latach przerwy, powróciliśmy do długoletniej tradycji misyjnego seminarium, w którym, co roku w okresie Wielkiego Postu, wystawiane były spektakle, gromadzące od 4 do 7 tysięcy widzów.
Tak było przez kolejne 29 lat, począwszy od roku 1982, kiedy to Misterium zostało zagrane po raz pierwszy. Warto wspomnieć, że autorem scenariusza był ówczesny kleryk Jan Strzałka, późniejszy rektor seminarium. Ostatni raz Misterium wystawiono w 2010 r., gdy w seminarium było jeszcze ok. 30 kleryków. Potem ich liczba spadła i podjęto decyzję o czasowym zawieszeniu spektaklu.
Chociaż powracamy do tradycji minionych lat, to jednak historię piszemy na nowo, bo czas nie stoi w miejscu i zmieniły się nieco okoliczności. Aktualny scenariusz spektaklu został poszerzony o nowe sceny, a w wydarzeniu, za wyjątkiem jednego kleryka, biorą udział wyłącznie osoby świeckie: parafianie ze Stadnik, Dobczyc, Mnikowa i szeroko pojętych okolic. W scenariusz wpisanych zostało o wiele więcej ról kobiecych, a na scenie obecne są także dzieci. W ten sposób zostaje oddana prawda Ewangelii, która pokazuje Jezusa otwartego na wszystkich: mężczyzn, kobiety, dzieci, ubogich, grzeszników, poszukujących.
Aktorzy występujący w spektaklu nie są zawodowcami, a choć zostali dobrze przygotowani do odegrania swoich ról, to dla nas są przede wszystkim świadkami: dają świadectwo swojej wiary, która skłoniła ich do tego, aby zagrać w Misterium. Ta wiara rozwijała się także w trakcie trwających przygotowań, w czasie których zmagali się oni ze swoimi rolami, wchodząc coraz głębiej w tajemnice tego Misterium. Na scenie dzielą się zatem swoim doświadczeniem wiary.
Misterium Męki Pańskiej przenosi nas w wydarzenia paschalne Jezusa Chrystusa, a więc nie jest to zwykły teatr. Przez wiarę mamy szansę wejść w tajemnice Chrystusowego cierpienia i śmierci, które dokonały się dla naszego zbawienia. Misterium może być czasem wyjątkowych rekolekcji i przygotowania na liturgiczne przeżywanie Triduum Paschalnego.
Podziękowania rektora seminarium ks. Dariusza Salamona SCJ:
Zanim podziękuję, bo tak wypada gospodarzowi, chcę podzielić się moim głębokim wzruszeniem: warto mieć marzenia przed Panem, bo one się spełniają. Takim moim osobistym marzeniem po przyjściu do Stadnik było wznowienie Misterium. Przy malejącej ilości kleryków wydawało się to zupełnie nierealne. Ale wystarczyło zaprosić do współpracy naszych parafian, osoby świeckie i wszystko ożyło! Okazuje się, że oni też czekali na zaproszenie, aby zagrać, bo wielu nosiło jeszcze w sercach obraz tamtego Misterium sprzed lat! Z tych połączonych pragnień stał się cud: to co było tylko wspomnieniem, ożyło i znów cieszy nasze oczy i serca. To pokazuje, w jaki sposób działa łaska Boża: gdy się na nią otworzymy, rozkwita wspaniałymi owocami! Za to dziś Bogu dziękujemy!
Zaraz na drugim miejscu pragnę gorąco podziękować naszemu Reżyserowi. Tak jak przed laty jest nim pan Piotr Piecha. Dziękuję mu, że z wielkim entuzjazmem podjął się tej misji po tylu latach przerwy. Dziękuję mu także za poszerzenie scenariusza o dodatkowe sceny oraz montaż muzyczny, za niezliczone godziny prób, które odbywały się już od stycznia, za jego niestygnący zapał, profesjonalny warsztat aktorski, dziękuję za bardzo życzliwe podejście do aktorów uczących się swoich ról od zera, a także za niekończącą się opowieść, czyli przebogaty komentarz do przygotowywanych scen ewangelicznych. To były niemal rekolekcyjne kazania dla aktorów.
Ze wzruszeniem dziękuję wszystkim aktorom! Kochani moi, tak muszę szczerze powiedzieć, jesteście wspaniali w Waszym zaangażowaniu i pasji grania. Dziękuję za to, że mieliście cierpliwość i czas, by tyle godzin spędzić na próbach, że swój prywatny czas chcieliście poświęcić dla tej Bożej sprawy. Dziś dziękuję Wam za to świadectwo, o którym mówiłem na początku. Bo to był najważniejszy motyw Waszego grania! Dziękuję Wam za to wygłoszone dziś kazanie. Jestem przekonany, że Pan Jezus bardzo się z tego cieszy!
Bardzo dziękuję moim najbliższym współpracownikom: księdzu Adamowi i ks. Bartkowi, który tak mocno wszedł w Misterium. Ks. Grzegorzowi – za wszelką pomoc przy organizacji Misterium. Księdzu Wojciechowi Kałamarzowi CM za dobór muzyki do scen. Dziękuję obsłudze technicznej, wszystkim osobom, które włączyły się w przygotowanie i przebieg Misterium, całej naszej wspólnocie zakonnej i pracownikom świeckim seminarium za wszelkie zaangażowanie w to wydarzenie.
Dziękuję wreszcie wszystkim widzom, uczestnikom tego spektaklu: byliście potrzebni, abyśmy mieli dla kogo zagrać! Dziękujemy za przyjęcie naszego zaproszenia, za cierpliwe trwanie podczas tych kilku godzin spektaklu. Mamy nadzieję, że wyjdziecie stąd napełnieni bogatymi przeżyciami i poruszeni na duchu. Niech wszystkich Pan błogosławi i prowadzi!
