Dni 16-17 grudnia były dla Boga szczególną przestrzenią naszego duchowego odrodzenia. Na drogach wiary prowadził nas w tym świętym czasie ks. Zenon Siedlarz SCJ, proboszcz parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Krakowie-Płaszowie.
W konferencji wieczornej zastanawialiśmy się nad świeżością doświadczenia Boga w życiu starca Symeona. On to mimo sędziwego wieku, za natchnieniem Ducha Świętego przyszedł do świątyni w czasie ofiarowania Jezusa przez Maryję i Józefa. Zobaczywszy zaś Zbawiciela mógł prosić Boga o śmierć, bo wypełnił się podstawowy warunek – spotkał Tego, który jest jego Drogą do Ojca.
Świeżość wiary rozumiana jako odczuwanie natchnień Ducha Świętego jest szczególnym wyzwaniem dla wspólnoty parafialnej, także dla tej, w której jako proboszcz posługuje ks. Zenon. W kontekście podejmowanej pracy duszpasterskiej oraz omawianej wyżej świeżości wiary, zaproponował nam w czasie drugiej konferencji namysł nad wydaną w tym roku instrukcją Kongregacji ds. duchowieństwa, której tytuł brzmi: „Nawrócenie duszpasterskie wspólnoty parafialnej w służbie misji ewangelizacyjnej Kościoła”. Nawrócenie bowiem w pierwszej kolejności dotyczy tych, którzy są powołani przez Boga i Kościół do ministerialnej posługi Słowa i sakramentów. To ważna lekcja dla nas, którzy wpierw jesteśmy ewangelizowani i sakramentalnie uzdrawiani, aby nieść ewangelię i życie sakramentalne tym, do których jesteśmy posłani.
Szczególnym momentem tego nawrócenia było dla nas nabożeństwo pokutne i spowiedź sakramentalna. W ten sposób mogliśmy doświadczyć Boga, który z ojcowską miłością wchodzi w utkane zarówno radościami, jak i smutkami ludzkie życie. Potwierdzeniem tego doświadczenia była wieńcząca odnowienie miesięczne Eucharystia, w czasie której słuchaliśmy rodowodu Jezusa Chrystusa wg św. Mateusza. W biblijnej historii Izraela mogliśmy zobaczyć różne ludzkie historie… Te piękne i te, o których wolelibyśmy zapomnieć. Bóg jednak nie zapomina, czyniąc je także częścią swojej osobistej historii. Z tego płynie nasza ogromna radość i wdzięczność.
