Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania.
Powiła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki
i położyła w żłobie (Łk 2, 6-7).
Drodzy Przyjaciele,
Każde narodziny dziecka są wielką radością dla jego rodziców i najbliższych. Nowe życie jest zawsze pełne fascynacji, a poczucie szczęścia z jego pojawienia się rekompensuje wszelkie ofiary i trudy z nim związane.
Podobną radość ogłosił pasterzom w Betlejem Anioł z nieba: Zwiastuję wam radość wielką… Dziś narodził się wam Zbawiciel… Znajdziecie Niemowlę leżące w żłobie (Łk 2, 10-12). Była to przede wszystkim radość Maryi, Matki Jezusa i św. Józefa, Jego przybranego ojca.
Równocześnie była to radość niewspółmiernie większa, bo tutaj, chociaż przeczą temu ubóstwo i prostota stajni i żłobu, rodzi się Zbawiciel, Mesjasz, Boży Syn!!! Tę tajemnicę najlepiej rozeznaje Matka Jezusa, która przeżyła misterium zwiastowania i nosi w swym sercu słowa Anioła, że Jej Dziecko będzie Synem Najwyższego i Bóg da mu tron Jego praojca Dawida. Dlatego Maryja, która poczęła z Ducha Świętego, najlepiej wprowadza nas w radość Bożego Narodzenia. Ona uczy nas rozpoznawać w znaku Niemowlęcia złożonego w żłobie Jednorodzonego Syna Bożego, który stał się człowiekiem dla naszego zbawienia.
W tych świątecznych dniach łączymy się z Wami w modlitwie, zwłaszcza podczas Mszy świętej Pasterskiej i składamy najserdeczniejsze życzenia doświadczania wciąż tej największej radości, że się Bóg narodził pośród nas, w naszym ludzkim świecie.
Radosnych i błogosławionych Świąt Narodzenia Pańskiego i obfitości Bożych darów w Nowym 2025 Roku!
W imieniu wspólnoty seminaryjnej
ks. Dariusz Salamon SCJ
rektor
