Lutowy dzień skupienia we wspólnocie seminaryjnej poprowadził o. Tomasz Nowak, dominikanin z Łodzi.
Swoim słowem o. Tomasz odkrywał przed nami relacyjny charakter sercańskiego powołania. Ze szczerą radością ukazał nam Najświętsze Serce Jezusa jako „studnię” niekończącego się życia, przy której możemy nauczyć się Jezusowej Ewangelii, i z której czerpiemy zdrowie i życie dla siebie oraz wszystkich ludzi.
Jednocześnie przestrzegał nas przed rutyną gestów, także tych modlitewnych, które bez świadomego odniesienia do Tego, wobec którego je wykonujemy, stają się pustym znakiem. O. Tomasz podkreślał, że każde nasze działanie powinno mieć charakter komunijny, wspólnotowy, poprzez miłość, która jest więzią jedności. Zatem moim najważniejszym zadaniem nie jest odkrycie tego, co mam zrobić, ale to kim prawdziwie jestem. Gdy bowiem zrozumiem to kim jestem i kim jest dla mnie Bóg, znajdę odpowiedź na pytanie o to, co mam czynić.
Dzień skupienia był dla nas otwarciem się na działającego w Kościele i w każdym wierzącym Ducha Świętego, który zbiera w jedno rozproszone puzzle naszego życia, odkrywając przed nami powołanie do komunii, które św. Paweł wyraził słowami: „Wszystkie wasze sprawy niech się dokonują w miłości” (1Kor 16,14).
